Hij riep: 'Hebben jullie soms iets te eten?' 'Nee,' antwoordden ze. 'Gooi het net aan stuurboord uit,' riep Jezus, 'dan lukt het wel.' Ze wierpen het net uit en er zat zo veel vis in dat ze het niet omhoog konden trekken. De leerling van wie Jezus hield zei tegen Petrus: 'Het is de Heer!' Zodra Simon Petrus dat hoorde, schortte hij zijn bovenkleed op – meer had hij niet aan – en sprong in het water. (Joh. 21:5-7).REFLECTIE
De beste stuurlui staan aan wal. Gewoonlijk zeggen we hiermee dat het 'deskundige' advies van buitenstaanders ons helemaal niets oplevert. Maar Jezus is geen buitenstaander – Hij is de absolute Meester. Zijn leerlingen proberen op eigen kracht in hun onderhoud te voorzien, maar hun inspanningen leveren hen niets op. De vraag van Jezus: 'Hebben jullie soms iets te eten?' werkt op mijn lachspieren. Alsof Jezus iets van ons nodig zou hebben! Onder het motto 'je weet maar nooit' gooien de leerlingen het net op zijn woord over de andere boeg. Een verstandige daad. En het net knapt bijna uit elkaar vanwege de onvoorstelbare hoeveelheid vissen!
GEBED
Lieve Heer, Johannes had het als eerste door: U stond daar aan de kant en U gaf de instructie om het net over de andere boeg te gooien! Gelukkig zijn er mensen die hun oren wijd open houden. Hoe vertrouwder zij met U omgaan, hoe beter zijn zij geoefend in het herkennen van uw stem en het verstaan van uw wil. Zo'n leerling wil ik zijn! Zo'n luisteraar wil ik worden!
Petrus kon zich niet langer beheersen en wilde het liefst opnieuw over het water naar U toelopen. Ik houd van die man! Halfnaakt stapte hij overboord, zijn Meester tegemoet. Zo'n leerling wil ik zijn! Als ik hardleers ben en eigenwijs gehandeld heb, roep mij dan tot de orde. Al sta ik halfnaakt, al moet ik kopje onder… wat maakt het uit? Heer, ik ren naar U toe!
.jpg)